جمهوریت : روز اعزام است. برخی از خانواده‌ها فرزندان سربازشان را تا جلوی مرکز آموزشی آورده و زیر آفتاب نشسته‌اند تا تکلیف پسرانشان روشن شود. نه صندلی‌ای جلوی آموزشگاه است و نه پارکینگی. ماشین‌ها کنار جاده به صف شده‌اند و گاهی صدای بوق ممتد است که در بیابان می‌پیچد.
بعد از دو ساعت، گروهی از سربازان از در خارج می‌شوند و خانواده‌هایشان در بین خاک و سنگ به سمت بچه‌هایشان می دوند. سرباز دژبانی زیر آفتاب قدم می‌زند و اطراف را رصد می‌کند. نگاهش به سربازی می‌افتد که کلاه نظامی سرش گذاشته بدون آنکه لباس خدمت تنش باشد. دستش را بالا می‌برد و با صدای بلند می‌گوید: «سرباز! کلاهتو بردار».
۱۲ ماه خدمت است و سرباز ارتش است. در این مدت از کرونا قسر در رفته است: «خدا رو شکر من کرونا نگرفتم اما تو پادگان ما حدود ۳۰ نفری کرونا گرفتن و یکی از سربازا هم مرد.»
– نگفتن کی واکسن میزنن؟
– بهداری گفته بزودی واسه سربازا هم واکسن میزنن اما نگفته چه موقع.
ماشینی جلوی آموزشگاه پارک می‌کند. وسط صحبت‌هایمان به او تذکر می‌دهد که حرکت کند. راننده بی‌تفاوت به حرف او همچنان ایستاده است. سرباز دوباره به او تذکر می‌دهد که حرکت کند: «آقا! حاضری من اضاف بخورم؟» باز هم راننده توجهی نمی‌کند. سرباز بحث را وِل می‌کند و سمت ماشین می‌دود.
اتوبوس‌ها یکی پس از دیگری از راه می‌رسند و سربازهایی که تنگاتنگ هم نشسته‌اند پیاده می‌شوند.
اول شهریورماه بود که امیر غلامرضا رحیمی‌پور – رئیس اداره سرمایه انسانی سرباز ستادکل نیروهای مسلح – اعلام کرد در تعدادی از پادگان‌ها واکسیناسیون سربازان آغاز شده است و در این زمینه مطابق دستورالعمل ستاد ملی مقابله با کرونا عمل خواهیم کرد.
در حالی که به نظر می‌رسد این واکسیناسیون به کندی پیش می‌رود بسیاری از سربازان می‌گویند فقط نیروهای کادری واکسینه شده‌اند.
سربازان نیروی انتظامی هم از اینکه واکسینه نشده‌اند ناراحتند. ۱۰ ماه خدمت است. تا حالا یک بار کرونا گرفته است و تا ۱۶ روز درگیر بیماری بوده، در نهایت هم با فشار زیادی که به او وارد شده، بدون آنکه جواب تستش منفی شود مجبور به حضور سر پستش شده است. همزمان با او هشت سرباز دیگر هم به کرونا مبتلا شده‌اند.
او به ایسنا می‌گوید: «هیچکس به فکر سربازا نیست. این سربازا هستن که مرتب با ارباب‌رجوع در تماسن. شما مامورای راهورو ببین، همشون کف خیابونن اما هیچکدوم واکسن نزدن. اگه بخوایم اولویتو در نظر بگیریم سربازا باید تو اولویت باشن. ۲۰ روز پیش اسم سربازا رو برای واکسن نوشتن اما تا حالا خبری نشده. تو پیک کرونا همه جا با ۵۰ درصد نیرو فعالیت می‌کردن حتی کادریا هم ۵۰ درصد حاضر می‌شدن اما حضور ما سربازا الزامی بود. هیچکس تو آسایشگاه مراعات نمی‌کنه. فکر کنین تو یه اتاق ۶۰ متری ۲۰ تا سرباز می‌چرخن و می‌خوابن. وقتی هم درخواست ماسک می‌دیم شاید هفته‌ای یه دونه بهمون بدن. جدیدا که یه ماسک پارچه‌ای دادن که حالا حالاها استفاده کنیم.»
– نگفتن چه موقع براتون واکسن میزنن؟
– تا حالا هیچکس درباره واکسن چیزی به ما نگفته فقط یه سری اسم ازمون گرفتن بدون هیچ توضیحی. مگه ما جرات می‌کنیم سوال بپرسیم؟
– پس با توضیحاتی که دادی پروتکلای بهداشتی هم تو آسایشگاه رعایت نمیشه.
– نه تنها هیچ نظارتی در این‌باره وجود نداره بلکه حقوق اولیه انسانی هم زیر پا گذاشته میشه. مثلا دستور داده بودن که مراسمی برگزار نشه اما یه سریا برای خودشیرینی تو اداره‌شون که حتی تهویه هم نداشت مراسم برگزار کردن و حضور سربازا هم اجباری بود. محیط سربازی هم که میدونین چه شکلیه. چند روز پیش دیدم یه سربازی تو آسایشگاه داشت با پارچ آب می‌خورد!
خانواده‌هایی که فرزندشان در این اوضاع روانه سربازی شده‌اند جدا از دوری بچه‌هایشان نگران سلامتی آنان هم هستند. به همین دلیل برخی از سربازها با توجه به شرایط موجود تلاش کرده‌اند به شکل دیگری واکسن کرونا را دریافت کنند.
بیماری زمینه‌ای دارد و موفق شده دُز اول واکسن کرونا را دریافت کند. ۱۴ ماه خدمت است و مجبور بوده در این مدت جدا از پدر و مادرش زندگی کند. مادرش آسم دارد و او مجبور بوده قبل از آنکه نوبت واکسن به مادرش برسد، شرایط را در نظر بگیرد.
این سرباز به ایسنا می‌گوید: «به نظر من بعد از کادر درمان باید سربازا توی اولویت دوم واکسیناسیون قرار می‌گرفتن. خیلی از مشاغل واکسن زدن اما همه‌شون مجبور نیستن هر روز کار کنن در حالی که سربازا مجبورن هر روز سر کار برن و در شرایط غیراستاندارد آسایشگاها کنار هم بخوابن بدون اینکه واکسن زده باشن. مثلا هئیت علمی دانشگاه‌ها در حال واکسینه‌شدن هستن در حالی که با این وضعیت اصلا مشخص نیست دانشگاه‌ها از چه موقع به صورت حضوری تشکیل بشه. من معتقدم واکسیناسیون حق همه‌ست اما باید طبق اولویت پیش بره. به ما وعده واکسن دادن اما هیچ خبری از واکسیناسیون سربازا نیست. تا جایی که من می‌دونم از بین ۲۰ نفر سربازای اطرافم حدود هشت نفرشون به کرونا مبتلا شدن اما نشنیدم که کسی مرده باشه.»
۱۲ ماه خدمت و معتقد است هیچ وقت صدای قشر سرباز شنیده نمی‌شود: «چند ماه پیش قول داده بودن سربازا از اوایل تا اواخر مرداد واکسینه میشن اما تا الان خبری نشده.
او از حقوقش هم راضی نیست: «سال ۱۳۹۹ حقوق سربازا حدود ۳۶۰ هزار تومن بود که افزایشش دادن اما هر ماه چیزی حدود ۱۰۰ هزار تومن از حقوقمون کم میشه و نمیدونیم علتش چیه.»
– چرا دلیلشو نمی‌پرسین؟
– ما تو یه محیط نظامی کار می‌کنیم و حق پرس و جو درباره این مسائل رو نداریم. به ما میگن «چرا نداریم. همینه که هست.» خودتون دیدین که سربازی هم که اومد وظیفه‌شو انجام بده کشیده خورد. تو سربازی تنها پروتکل بهداشتی استفاده از ماسکه. اوایل خدمتم ماهانه سه ماسک به سرباز می‌دادن و حالا که وارد پیک پنجم شدیم ماهانه ۱۵ تا ماسک بهمون میدن. سالنای غذاخوری هم محیط بسته و بدون تهویه‌ن.»
او هم تا کنون به کرونا مبتلا نشده است اما می‌گوید حدود ۱۰ نفر از سربازهای اطرافش کرونا گرفته‌اند و خانواده‌هایشان را هم درگیر کرده‌اند. این سرباز هم به واسطه شغل پاره‌وقتش موفق شده دُز اول واکسن کرونا را دریافت کند.
با وجود آنکه سربازان اعزامی شهریور هم به خدمت سربازی اعزام شده‌اند اما همچنان خبری از واکسیناسیون سربازان نیست. ظاهرا سربازها کرونا نمی‌گیرند!
پی‌نوشت: نام سربازان مصاحبه‌شونده محفوظ است. آنان در نیروهای نظامی مختلف خدمت می‌کنند و تحصیلاتشان از مقطع لیسانس تا دکترا است.
