ناصر تبریزی
جمهوریت: جهان یکی از سخت ترین روز های خود را سپری می کند ویروس مرگبار کرونا همچنان می تازد و امروز بیش از ۲۱۸ کشور در سراسر کره خاکی با جمعیت بیش از ۲ میلیارد نفر را خانه نشین کرده است. به گفته صندوق بین المللی پول برای اولین بار در تاریخ، اقتصاد جهانی متوقف شده است.در حال حاضر ۲۰ اقتصاد برتر جهان زمین گیر شده است. اخبار مرگ ناشی از این ویروس همچنان رو به افزایش است.در یادداشت قبلی اشاره کرده بودم که ستم به محیط زیست و تجاوز بی حد حصر انسان به اصطلاح متمدن امروزین، بازتاب خود در صحنه محیط زیست تجربه می کند.. اما همه اتفاقها ناگوار نیست، این روزها شاهد نشانه های دوستی، محبت و آشتی طبیعت با انسان کمابیش خود را نمایان می سازد . امروز عکسی در شبکه های اجتماعی منتشر شده بود که رشته کوه هیمالیا از فاصله ۲۳۰ کیلومتر برای اولین بار بعد از جنگ جهانی دوم به خاطر کاهش آلودگی هوا نمایان شده است.
در جای دیگری عنوان شده که بخاطر شفاف شدن آبهای ونیز بعد از سالها ، دلفین ها در سواحل ونیز و حتی در کانال های داخل شهر دیده شده اند.. در ولز بزهای کوهی بدون ترس و واهمه وارد خیابان های شهر شده و آزادانه در مقابل چشمان ساکنان قرنطینه شده شهروندان (که از پشت شیشه های منازل آنها را تماشا می کنند) پرسه می زنند.
شدت خروج گازهای آلاینده در حد غیر قابل باوری کاهش یافته است و زمین فرصتی هر چند کوتاه برای تنفس پیدا کرده است.در سایه بارش های بهاری بستر و حاشیه شهرها سرسبز و سرشار از حضور حیات وحش هستند، گلها به یمن عدم حضور انسان ،رنگ آمیزی جاودیی در طبیعت را رقم زده اند. تغییر طبیعت در این فرصت اندک، نشان از این دارد که زمین در سایه تلاش جزئی انسان، قادر به باز سازی خود خواهد بود به شرطی که بشر از اتفاقات کرونا عبرت گرفته و در جهان پساکورنا، رشد و تعالی خود را در سایه همزیستی مسالمت آمیز با طبیعت تلقی نماید. جنگ و تسخیر طبیعت باید به رابطه دوستانه و درک متقابل انسان و محیط زیست تبدیل شود تا بتوانیم در کنار باقی مانده منابع طبیعی، در صلح و آرامش بسر برده و به بقای انسان در کنار تمامی مظاهر طبیعت یاری رسانیم. اتفاقات کرونا حس مشترک جهانی در قبال مشکل پیش آمده را رقم زده است. روز گذشته شعر معروف «سعدی بزرگ»-«بنی آدم اعضای یکدیگرند…» از زبان نخست وزیر اسپانیا برای تحریک مردم به اتحاد در جنگ مشترک تمامی بشر علیه کرونا، خوانده شد . طی این روزها چند مرکز بین المللی نیز بر سر در خود این شعر را به عنوان شعار همبستگی مطرح کرده اند، امروزه بشر به یمن بلای کرونا به این باور رسیده که به موازات رشد تکنولوژی ارتباطات، دردها و مشکلات بشر نیز از روند بومی یا قبیله ای بیرون آمده و هر گونه خطای انسان در قبال طبیعت، دامن گیر سراسر جهان خواهد شد..موضوعی که سالهاست دوستداران محیط زیست فریاد می زنند، فریادی که کمتر مخاطبی آنرا به اعمال خویش مرتبط دانسته و به فعالیت مخرب خود در جهان ادامه داده اند. کرونا درد مشترکی است که با اتکا به درسهای آن می توان جهانی پاک و مبتنی بر صلح و دوستی با طبیعت را باز سازی نمود.
